We hebben allemaal verschillende soorten verwachtingen met betrekking tot onze opvoeding en over onze kinderen.
Deze verwachtingen starten al op het moment dat je een kinderwens hebt. Je hoopt en wenst dat de wereld een beetje mooier wordt met je kind.
Je stelt je vanaf je zwangerschapswens al voor hoe het zou zijn met je kind erbij, wat je allemaal met elkaar gaat doen, hoeveel liefde je gaat geven en terug gaat krijgen, hoeveel kusjes en knuffels je gaat uitdelen en hoe jullie met elkaar het leven gaan vormgeven.
En nu ik dit zo beschrijf, dan voel je misschien al aankomen dat deze wens of verwachting helaas niet altijd de werkelijkheid is.
De wens naar dat ideale plaatje blijft er vaak wel. Denk maar eens aan een vakantie, uitjes, gezellig uit eten. Je wenst dat dit allemaal gezellig en rustig verloopt. Maar in de praktijk is bijvoorbeeld dat ‘uit eten;’ echt niet altijd zo gezellig als je voor ogen had, wanneer je kind op dat moment precies een driftbui krijgt, niks wil eten of door het restaurant gaat rennen. En je zelf niet eens toe komt om je eigen eten warm op te eten of een gesprek te voeren met je partner.
En doordat we deze wens houden, creëren we verwachtingen. En wanneer er verwachtingen zijn, zijn er ook teleurstellingen. Dat is ook wat er vaak gebeurt. In de praktijk word je teleurgesteld.
En dat zorgt vaak voor een rotgevoel. Je wordt boos, verdrietig of geïrriteerd en dat maakt dat je daar ook naar gaat gedragen.
Je had je bijvoorbeeld zo verheugd op dat dagje weg met je kinderen, maar voor je het weet is er al ruzie of is je kind boos. Je verwachtingen lagen misschien ook wel te hoog en dat maakt dat je teleurgesteld raakt.
Of kijk maar eens naar een relatie die je als volwassene hebt met je parnter of een collega. Veelal ontstaan ruzies of teleurstellingen vanuit onuitgesproken of niet waargemaakte verwachtingen. Wanneer je bijvoorbeeld verwacht dat het huis is opgeruimd als je thuis komt en je komt binnen en het is nog een hele ontploffing…..je bent dat teleurgesteld, want je had iets anders verwacht….en dit laat je vaak dan ook merken.
Naast deze verwachting kennen we ook nog de verwachting over hoe ons kind zich behoort te gedragen
Onbewust hebben we dat automatisch. Hoe je kind zich gedraagt aan tafel, op een verjaardag, omgaat met zijn of haar spullen. Noem maar op…..onbewust hebben we van elke situatie wel een wens en daardoor ook een verwachting.
En op het moment dat je kind zich anders heeft gedragen dan gewenst, dan praat je er over met je kind, je spreekt je kind erop aan of je doet voor hoe je kind zich de volgende keer moet gedragen.
En dan verwacht je de volgende keer dat het goed gaat.
Maar kan je kind deze verwachtingen wel waarmaken?
Want je kind doet op dat moment wat binnen zijn of haar mogelijkheden ligt met de vaardigheden die het op dat moment bezit.
En soms heeft je kind al bepaalde vaardigheden geleerd en lukt het ook al aardig om het toe te passen. Totdat de omstandigheden veranderen.
Dit kun je vergelijken met Fietsen. Als kinderen leren fietsen, doen we dat vaak op een open stuk, zonder verkeer en met ondersteuning. En dan kunnen ze met oefenen samen met jou als ouder en met wat wiebelen best in de buurt rond fietsen. Totdat ze naast je echt met je mee gaan fietsen in het drukke verkeer. Dan kan het zomaar zijn, dat je kind toch even omvalt bij een heuvel of niet tegen de wind in kan fietsen. Of meer moeite heeft zijn stuur recht te houden als het ook nog op moeten letten op het verkeer.
Dit komt omdat de omstandigheden veranderen. En de geleerde vaardigheden dan niet altijd voldoende zijn.
En het ene kind heeft dus al meer in de rugzak aan vaardigheden dan het andere kind. En dat maakt hoe ze om kunnen gaan met die veranderende omstandigheden. En of ze jouw hulp (weer) nodig hebben.
Denk maar eens aan het uit eten gaan in een restaurant. Wellicht gaat dit thuis al goed en heeft je kind de vaardigheden om thuis aan tafel te eten. Alleen met uit eten gaan, verandert de omgeving en de omstandigheden. Er zijn meer prikkels, je kind moet kiezen wat te eten, aandacht verdelen, netjes zitten, langer aan tafel zitten etc.
Dit vraagt heel veel vaardigheden. En ook andere vaardigheden dan die je kind thuis tijdens het eten nodig heeft. Want wellicht hebben jullie thuis veel aandacht voor de kinderen tijdens het avondeten. En dit verandert wanneer je uit eten gaat.
Je kind heeft in zo’n andere situatie dus ook andere vaardigheden nodig die hij of zij nog niet goed bezit.
In dit geval bijvoorbeeld het uitstellen van behoefte. En dan is het ook de vraag daaronder nog hoe het komt dat je kind dat lastig vindt. Je wilt dus bewust aan de slag gaan, zodat je erachter gaat komen wat bij jou kind die kern is om die juiste vaardigheid aan te leren.
En waar het dus vaak misgaat is dat we snel te hoge verwachtingen hebben. Dat is heel menselijk. Dat hebben we allemaal.
Kijk zelf maar eens terug naar een situatie van deze week of misschien vandaag nog wel. Wat verwachtte je van je kind? En was dit realistisch?
Want met je verstand weet je dat je het eigenlijk niet kan verwachten. En als je er bij stil staat weet bijna iedere ouder wel………..mijn kind weet het niet na dit gesprek of is hier nog te jong voor.
En in de situatie gebeurt het toch opnieuw dat je verwacht dat je kind het wel kan.
Dit komt, omdat je diep van binnen wenst dat het zo gaat.
Wat je wilt is dat je dingen oplost of aanleert voor de lange termijn. En dat je kind dus vaardigheden eigen maakt waarmee hij/zij zichzelf echt iets aanleert en er daardoor structurele verandering komt. En voordat je daarmee aan de slag kunt is het belangrijk om te weten, in de veranderende situatie, waar heeft mijn kind dan moeite mee? Welke vaardigheid moet ik vergroten?
Het is belangrijk wanneer je weet om welke vaardigheid het gaat om precies te kijken waar het vandaan komt dat dit nog niet goed lukt.
Dit kan voortkomen vanuit verschillende oorzaken. Dit kan bijvoorbeeld vanuit flexibiliteit zijn, of dat het emmertje te vol zit met andere dingen. Of het werkgeheugen, of niet aansluiten bij de leeftijd etc…
En wat je dus wilt is eerst tot de kern komen. Anders ben je met losse tips aan het dweilen met de kraan open. En dan werkt het dus even wat je doet, maar al snel werkt het niet meer. En ga je weer een tijdelijk een andere tip inzetten. En zo blijf je in de negatieve spiraal zitten, waar je juist graag vanaf wilt.
En in ons lidmaatschap Rust in Ouderschap is gaat we er juist mee aan de slag om die kern aan te pakken, zodat je een blijvende verandering gaat maken. En het mooie is dat je aan dit lidmaatschap kan deelnemen zo lang jij wenst en zo lang voor jou nodig is. Je kan direct starten en direct stoppen wanneer jij wilt. Wil je de wereld met jouw kind nog een beetje mooier maken, dan is dit jouw kans om die wens te gaan realiseren.
Kijk hier voor meer informatie https://www.rustinouderschap.nl/programma